Yazar2

NAMIK KEMAL

Türk Edebiyatımızın önemli şair ve yazarlarındandır. Tekirdağ’da doğdu. Çocukluğu dedesinin ya­nda, Kars ve Sofya’da özel dersler alarak geçti. İstanbul’a dönünce Tercüme Odası’na memur oldu (1863). Şinasi ile Tasvir-i Efkâr’da yazılar yazdı. 1865′te aynı gazeteyi çıkardı. Yeni Osmanlılar Cemiyeti üyelerinin sü­rülme sebebiyle Ziya Paşa ile Paris’e kaçtı (1867). Londra’­da Ziya Paşa ile Hürriyet gazetesini çıkardı (1868). 1870′de İstanbul’a döndü, mutasarrıf olarak Gelibolu’ya gönderildi. Azledilirler tekrar İstanbul’a geldi. Namık Kemal 1877′de Midilli’ye sürüldü ve 1879′da oraya mutasarrıf oldu. Rodos (1884) ve Sakız (1887) adalarında da aynı görevi yaptı. Sakız’da oldü. Mezarı Bolayır’dadır. Namık Kemal, Tanzimat Edebiyatı‘nın her türde eser veren gür sesli dâva adamı ve şâiridir. Sanatını toplumun hizmetine vermiş, şe­kil ve ifâde bakımından eski, öz ve ruh yönünden de yeni eserler vermiştir. Eserlerinde hürriyet, vatan, millete hiz­met, haksızlıkla savaş, adalet vb. fikirleri dile getirildi. Namık Kemal, dilde ve edebiyatta sadeleşmeyi savundu. Yeni nazım şekilleri denedi. Edebi­yatımızın batılılaşmasında rolü büyüktür. Şiirleri ilk defa Sadettin Nüzhet Ergun tarafından toplanıp “Namık Kemal- Hayâtı ve Şiirleri” adı ile yayımlandı (1933). Piyesle­ri: 1. Vatan Yahut Silistre (1873), 2. Zavallı Çocuk (1873), 3. Akif Bey (1874), 4. Gülnlhâl (1875), 5. Celâleddln Harzemşah (1885), 6. Karabelâ (1910). Romanları: 1. İntibah (1876), 2. Cezmi (1880). Tenkit eserleri: 1. Tahrîb-I Harabat (1885), 2. Tâkib (1885), 3. Renan Müdafaanâmesİ (1962). Tarih ve bi­yografi:1. Kanije (1874), 2. Silistre Muhasarası (1874,1946), 3. Osmanlı Tarihi (Yeni baskısı: 1971,1974, üç cilt), 4. Büyük İslam Tarihi (Yeni baskt: 1975), 5. Evrak-ı Perişan (1871), 6. Yavuz Sultan Selim (1968 yeni baskı). Mektuplarını F. A. Tansel “Hususî Mektuplarına Göre Namık Kemal ve A. Ha­nı id’1 (1949.4 cilt) ile O. F. Akün “Namık Kemal’in Mektupla­rı” (1972) neşretti. Mehmet Kaplan‘ın doktora tezinin konu­şu da “Namık Kemâl- Hayâtı ve Eserleri” (1948)’dir. M. N Özön, “Namık Kemal ve İbret Gazetesi” (1938) adlı kitapta makalelerini topladı.

Necip Fazıl Kısakürek

(16.05.1905- 25.05.1983)
Şâir, yazar. İstanbul’da doğdu. Hukukçu Abdülbâkı Fâzıl Bey’in oğlu. Bahriye Mektebi’ni (Deniz Lisesi) bitirip İstan bul Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’ne devam etti (1924 1925). Milli Eğitim Bakanlığı’nca Sorbon Universitest’ne gönderildi. Tahsilini tamamlamadan aeri döndü. Necip Fazıl, İstanbul ve Anadolu’da çeşitli bankalarda müfettişlik ve muhasebe müdürlüğü (1926-1939), Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafyaöğretmenlik yaptı. (1939-1943). Daha sonra basın hayatına atılıp geçimini yayımları ile sağladı Büyük Doğu dergisinin ve Büyük Doğu Yayınları’nın sahibi idi. Günlük gazetelerde zaman zaman fıkralar ve makaleler yazdı. İstanbul’da öldü. Necip Fazıl Kısakürek, şiirlerini sâde ve temiz bir Türkçe ile, hece vezni ile söyledi. Fransız edebiyatı şiir anlayışını Türk halk şiirinin ifa­de kudreti ile birleştirerek his ve fikir yüklü manzumeler meydana getirdi. Pek çok şiirinin ilham kaynağı tasavvuf­tur. Mistik duygu ve düşünceleri, İnsanın İçine gömülmüş gizli kalmış özlemleri kuvvetli bir nazım tekniği ile anlatıldı. Tiyatro eserlerinde insanların ruh bunalımlarını ustaca ser­giledi. Fıkra ve makalelerinde, dinî eserlerinde konuyu de­ğişik bir açıdan görüp işlemiş ve yenilik yapmıştır. Fakültesi’nde öğretim görevliliği, Devlet Konser vatuvarı’nda, İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi’nde ve Robert Kolej’de

Şiir kitapları:

1. Örümcek Ağı (1925), 2. Kaldırımlar (1928), 3. Ben ve Ötesi (1932), 4. Sonsuzluk Kervanı (1955), 5. Çile(1962…..1979), 6. Şiirlerim (1969), 7. Esselâm (1973).

Tiyatro eserleri:

1. Tohum (1935), 2. Bir Adam Yaratmak (1938), 3. Künye (1940), 4. Sabırtaşı (1940), 5. Para (1942), 6. Nâm-ı di­ğer Parmaksız Salih (1949), 7. Reis Bey (1964), 8. Siyah Pele­rinli Adam (1964), 9. Ahşap Konak (1964), 10. Yunus Emre (1969), 11. Abdülhamid Han (1969), 12. Kanlı Sarık (1970), 13. Mukaddes Emânet (1975), 14. İbrahim Edhem. [Bu oyunlar Kültür Bakanlığı tarafından Tiyatro Eserleri dizisinde tekrar ve 3 cilt hâlinde basıldı (1976).]

Hikaye kitapları:

 1. Birkaç Hikâye, Birkaç Tahlil (1933), 2. Ruh Burkucularından Hikâ­yeler (1965), 2. Hikâyelerim (1970).

Roman: Aynadaki Yalan (1980).

Hatıralar:

 1. Cinnet M üs tatili (1955), 2. Yılanlı Kuyu­dan (1970, Cinnet Müstatili’nin ilaveli baskısı), 3. Hac (1973), 4. Büyük Kapı (1965, daha sonra, 1974′de O ve Ben adı İle çıktı), 5. Babıâli (1975).

Dinî ve tasavvufi eserleri: 1. Halkadan Pırıltılar (1948), 2. Çöle İnen Nur (1950), 3. Altın Zincir (1959), 4. Altun Halka (1960), 5. O ki O Yüzden Varız (1961), 6. İlim Beldesinin Kapısı Hazret-i Ali (1964), 7. Bir Pırıltı Binbir Işık (1965), 8. Peygamber Halkası (1968), 9. Nur Harmanı (1970), 10. Başbuğ Velîlerden-33 41974), 11. Velî­ler Ordusundan -333 (1976), 12. Doğru Yolun Sapık Kollan (1978), 13. İman ve İslâm Atlası (1981, İlmihâl), 14. Batı Te­fekkürü ve İslâm Tasavvufu (1982), 15.101 Hadis (1951).

Ta­rihî, siyasî incelemeler, fıkralar, hitabeler, konferans metin­leri:

1. Abdülhak Hamid ve Dolayısıyla (1937), 2. Namık Ke­mal (1940), 3. Çerçeve (1940), 4. Müdafaa (1946), 5. Maskenizi Yırtıyorum (1953), 6. At’a Senfoni (1958), 7. Ideolocya Örgü­sü (1959), 8. Büyük Doğuya Doğru (1959), 9. Her Cephesiyle Komünizma (1961), 10. Türkiye’de Komünizma ve Köy Ensti­tüleri (1962), 11. İman ve Aksiyon (1964), 12. Ulu Hakan il. Abdülhamid Han (1965), 13. Tarih Boyunca Büyük Mazlum­lar (1966), 14. İki Hitabe (1966), 15. Türkiye’nin Manzarası (1968), 16. Tanrıkulundan Dinlediklerim l-ll (1968), 17. Binbir Çerçeve MV (1968-1969), 18. Vahidüddîn (1968), 19. Müdâ­faalarım (1969), 20. Çepeçevre Anadolu ve Gençlik (1968), 21. Çepeçevre Sosyalizm, Komünizm ve İnsanlık (1960), 22. Son Devrin Din Mazlumları (1969), 23. Benim Gözümle Men­deres (1970), 24. Yeniçeri (1970), 25. Tarihimizde Moskof (1973), 26. Hitabe (1975,26 hitabe), 27. İhtilâl (1976), 28. Sah­te Kahramanlar (1976), 29. Rapor 1-13 (1976-1980), 20. Yolu­muz Halimiz Çaremiz (1977). Senaryoları: 1. Vatan Şâiri Na­mık Kemal (1944), 2. Senaryo Romanları (1972, altı senaryo). Sabırtaşı oyunu CHP Piyes Yarışması’nda birincilik aldı (1947).